Wierzba

Salix alba L- Wierzba biała
Salix fragilis L – Wierzba krucha
Salix pentandra L – Wierzba pięciopręcikowa

Wierzba, wiklina

Wszystkie trzy gatunki występują u nas pospolicie jako drzewa lub krzewy. Wierzba występuje najczęściej nad brzegami wód, w wilgotnych lasach i przydrożach.

Korę zbiera się na wiosnę, gdy tylko w roślinie ruszą soki (zebrana wiosną ma silniejsze właściwości lecznicze niż ze zbioru letniego). Ścina się pędy (z odciętych gałęzi) o średnicy około 2 cm. Następnie suszy się ją na słońcu.

Właściwości lecznicze
Surowcem jest kora (Cortex Salicis).

Skład chemiczny i działanie
Kora wierzby zawiera glukozydy fenolowe (salikortyna, salicyna), flawonoidy (izosalipurpozyd), garbniki. Najważniejsze znaczenie ma salicyna, która w ustroju rozpada się do kwasu salicylowego, działającego przeciwgorączkowo, odkażająco, przeciwbólowo i przeciwreumatycznie. Flawonoidy działają rozkurczająco, moczopędnie i uspokajająco, a garbniki ściągająco.

Zastosowanie
Schorzenia reumatyczne, w chorobach gorączkowych, w bólach stawowych i mięśniowych, migrenie, bezsenności, nieżytach jelit i biegunce.

Zewnętrznie – na trudno gojące się rany, bakteryjne zakażenia skóry, w nadmiernym poceniu nóg.

Postacie leku

    Odwar. Kory wierzbowej łyżkę zalać szklanką wrzątku, gotować 10 minut i odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po szklance odwaru lub stosować do okładów, kąpieli nóg itp.

    Odwar z dodatkiem malin. Kory wierzby i owoców malin po łyżce, przyrządzic jak wyżej. Pić 2-5 razy dziennie po pół szklanki płynu.



ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak