Drapacz
Oset lekarski, benedykta. kardobenedykta.
Cnicus benediclus L. — Drapacz lekarski (rodz. Compositae).

Roślina pochodzenia śródziemnomorskiego. W Polsce jest często uprawiana w ogrodach. Z wyglądu przypomina oset, wysokość jej dochodzi do 1 metra, jest lepka i kłująca.

Na szczytach gałązek występują pojedyncze charakterystyczne koszyczki.

Surowiec zbieramy w okresie kwitnienia (lipiec i sierpień). Zdrewniałe części łodyg usuwamy, a liście i kwiatostany suszymy w suchych, przewiewnych miejscach.

Właściwości lecznicze
Surowcem jest ziele (Herba Cardui benedicti) — liście i szczyty kwitnących łodyg.

Skład chemiczny i działanie
Zawiera glikozyd goryczowy meniantynę, gorzką substancję knicynę i duże ilości soli mineralnych — stąd jest lekiem tzw. gorzkim i remineralizującym. Występują także glukozydy flawonoidowe i związek terpenowy.

Zastosowanie
Najczęściej surowiec jest stosowany z racji jego działania pobudzającego apetyt, zwiększającego wydzielanie soków żołądkowych i zmniejszającego nadmierną fermentację w jelitach. Z tych względów szczególnie polecany jest u dzieci i osób w starszym wieku: w rekonwalescencji — jako środek uzupełniający w organizmie braki mikroelementów. Wykazano dodatni wpływ ziela na błony śluzowe i skórę — dlatego odwar zewnętrznie stosuje się do okładów i przemywań w niektórych schorzeniach skóry.

Postacie leku

■Napar. 2 łyżki dobrze rozdrobnionego ziela zalać szklanką wrzątku. Po 15 minutach odcedzić. Pić między posiłkami, 2—3 razy dziennie po pół szklanki (ułatwia przemianę materii, działa wzmacniająco).
■Napar z dodatkiem rumianku. Zmieszać ziele drapacza z kwiatami rumianku (10:1), łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku. Po 15 minutach odcedzić, osłodzić łyżką miodu i wypić przed jedzeniem (na apetyt).



ZIOŁA I ICH STOSOWANIE
B. Kuźnicka ,M. Dziak